Naar Kuwait

Dag 1: 12 juli 2018

De wekkers lopen tussen 6 en 6.15 uur af. Er wordt nog even gedoucht, ontbeten, de auto inladen en dan gaan we. Het is dan rond kwart voor 7. We rijden via de liefkenshoektunnel, Gent, Lille naar Parijs. We mijden Brussel vanwege de Navotop. Dat blijkt een goede keuze, want er zijn veel files doordat de politie allerlei (snel)wegen afsluit. We rijden om 11.30 uur het parkeerterrein van Quick parking op en parkeren de auto's. Bij het uitladen mist Ina het fototasje. Blijkt dat het fototasje niet is ingeladen in de auto. Niemand heeft het meegenomen en niemand heeft de laatste check goed gedaan. Dan worden we met een busje naar het vliegveld Charles de Gaulles gebracht. Onderweg wordt nog besproken hoe we toch dat fototoestel konden vergeten. Maar als we gaan inchecken houden we het er maar op dat we allemaal schuldig zijn en we op zoek moeten naar een nieuwe camera. Het inchecken gaat niet heel soepel. Er zit een Frans gezin voor ons en die hebben vreselijk veel bagage, waar ook nog veel mee mis is. Dus het duurt en duurt maar. Maar uiteindelijk zijn we dan aan de beurt. We krijgen de boardingpassen en moeten dan de rugzakken op een ander punt inleveren. Dan door naar gate 51. Daar kopen we nog wat te drinken en dan kunnen we boarden. We zitten allemaal op rij 27. We installeren ons en stijgen uiteindelijk 45 minuten te laat op. We kijken films, spelen spelletjes op de tv schermpjes voor ons en kijken wat naar buiten. Foto's maken doen we maar met onze mobiele telefoons. We krijgen nog een warme maaltijd, maar dat smaakt bij de Emiraten toch veel beter. Chantal en Sjaak hebben niet geslapen maar wel hun ogen dichtgedaan. Na een vlucht van 5 uur en 20 minuten landen we in Kuwait. Daar is het 21.20 uur en de temperatuur is 41 graden. We lopen het vliegtuig uit en het is bloedheet. De bus brengt ons naar de terminal. Daar kijken we even of we een camera kunnen kopen, maar die verkopen ze er niet. Dan op zoek naar iets te eten. We slagen en eten frietjes met een hot dog en kipfingers. Dan is er ineens een hoop gegil en geschreeuw in de terminal. Blijkt er verderop een vechtpartij te zijn. De jeugd gaat even kijken, maar zijn vrij snel weer terug. Zo spannend was het nu ook weer niet. We hangen nog wat, doen een spelletje en vliegen straks weer door.

Welterusten!!