Reis van Kuweit naar Sri Lanka

Dag 2: vrijdag 13 juli 2018

We vliegen, met bijna een uur vertraging, om 2.30 uur vanuit Kuwait naar Colombo (Sri Lanka). Daar komen we ook met wat vertraging aan. Rond 10.15 uur landen we er. We hebben allemaal wel geslapen tijdens de vlucht, maar veel te kort. Sommigen onder ons hadden een (of een half) slaappilletje ingenomen. In verband met de privacywet kunnen we geen namen noemen. Maar het leek erop dat een van hen een heel doosje had ingenomen. Vragen werden minimaal 3 x gesteld, er zijn complete hiaten in het geheugen, recht lopen was een groot probleem en uitgeslapen is deze persoon nog niet. We zijn gebroken! Als we na het regelen van de visums bij de bagageband zijn, zien we de eerste rugzakken er al op liggen. We hebben alle rugzakken zo bij elkaar en dan lopen we door de douane naar buiten. Daar gaan we eerst pinnen. We gaan niet voor minder dan een halve ton. Dan op zoek naar een taxi die ons naar Dayan (van de tuktuks) kan brengen. Degene die de taxi voor ons regelt, probeert ons nog over de halen om toch met een taxi het eiland rond te gaan. Maar we gaan toch echt voor de tuktuks. Bij Dayan aangekomen krijgen we eerst wat te drinken. Dan is het tijd om te gaan oefenen. Sjaak, Ina en Wimar gaan mee. Senna en Chantal krijgen later training van de anderen. Eerst gaan we leren te schakelen en bochten te draaien, daarna het echte werk. We gaan de hoofdstraat in. We rijden een half uurtje door de drukke straten van Negombo. Dan nemen we de tijd om de administratie in orde te maken en dan nemen we afscheid van Dayan. Het guesthouse zou vlakbij moeten zijn. We stellen Google maps in en gaan rijden. Ina voorop en dan volgt Wimar. We rijden korte tijd later een steegje (uiteraard) in. Daar staat op het eind een meneer te wachten en we denken dat we daar moeten zijn, maar dat blijkt niet zo te zijn. We zoeken verder en vragen het hier en daar, Iedereen wijst toch naar het steegje waar we net uitgekomen zijn. Na navraag blijkt dat het guesthouse is overgenomen en de nieuwe eigenaar weet van geen reservering. Die reservering laten we hem zien en dan kunnen we toch blijven slapen. Hij heeft verder geen andere gasten. Hij maakt de kamers zo snel mogelijk in orde. Wij gaan ondertussen eten bij een Italiaan. We laten het ons goed smaken en lopen daarna nog wat over het strand. Onderweg besluiten we nog even te gaan tuktukken en wat te gaan bekijken, maar een aantal zijn zo moe, dat we toch maar niet meer gaan. We douchen allemaal en doen nog een spelletje. Dan naar bed, daar zijn we wel aan toe
Dag 2: vrijdag 13 juli 2018

We vliegen, met bijna een uur vertraging, om 2.30 uur vanuit Kuwait naar Colombo (Sri Lanka). Daar komen we ook met wat vertraging aan. Rond 10.15 uur landen we er. We hebben allemaal wel geslapen tijdens de vlucht, maar veel te kort. Sommigen onder ons hadden een (of een half) slaappilletje ingenomen. In verband met de privacywet kunnen we geen namen noemen. Maar het leek erop dat een van hen een heel doosje had ingenomen. Vragen werden minimaal 3 x gesteld, er zijn complete hiaten in het geheugen, recht lopen was een groot probleem en uitgeslapen is deze persoon nog niet. We zijn gebroken! Als we na het regelen van de visums bij de bagageband zijn, zien we de eerste rugzakken er al op liggen. We hebben alle rugzakken zo bij elkaar en dan lopen we door de douane naar buiten. Daar gaan we eerst pinnen. We gaan niet voor minder dan een halve ton. Dan op zoek naar een taxi die ons naar Dayan (van de tuktuks) kan brengen. Degene die de taxi voor ons regelt, probeert ons nog over de halen om toch met een taxi het eiland rond te gaan. Maar we gaan toch echt voor de tuktuks. Bij Dayan aangekomen krijgen we eerst wat te drinken. Dan is het tijd om te gaan oefenen. Sjaak, Ina en Wimar gaan mee. Senna en Chantal krijgen later training van de anderen. Eerst gaan we leren te schakelen en bochten te draaien, daarna het echte werk. We gaan de hoofdstraat in. We rijden een half uurtje door de drukke straten van Negombo. Dan nemen we de tijd om de administratie in orde te maken en dan nemen we afscheid van Dayan. Het guesthouse zou vlakbij moeten zijn. We stellen Google maps in en gaan rijden. Ina voorop en dan volgt Wimar. We rijden korte tijd later een steegje (uiteraard) in. Daar staat op het eind een meneer te wachten en we denken dat we daar moeten zijn, maar dat blijkt niet zo te zijn. We zoeken verder en vragen het hier en daar, Iedereen wijst toch naar het steegje waar we net uitgekomen zijn. Na navraag blijkt dat het guesthouse is overgenomen en de nieuwe eigenaar weet van geen reservering. Die reservering laten we hem zien en dan kunnen we toch blijven slapen. Hij heeft verder geen andere gasten. Hij maakt de kamers zo snel mogelijk in orde. Wij gaan ondertussen eten bij een Italiaan. We laten het ons goed smaken en lopen daarna nog wat over het strand. Onderweg besluiten we nog even te gaan tuktukken en wat te gaan bekijken, maar een aantal zijn zo moe, dat we toch maar niet meer gaan. We douchen allemaal en doen nog een spelletje. Dan naar bed, daar zijn we wel aan toe