Trans Nistrie

Dag 7: 18 juli 2017.

Om 07.45 uur loopt de wekker af. Sjaak en Roan gaan om broodjes. Als we klaar zijn met ontbijten lopen we naar het busstation in de straat achter ons. Sjaak koopt kaartjes en de rest regelt het drinken voor onderweg. Zodra we ingestapt zijn, gaan we rijden. We rijden ongeveer een uur. Na een uur komen we aan bij de grens met Moldavië. Daar kunnen we gewoon doorrijden. Daarna komen we bij de grens van Trans Nistrie. Iedere buitenlander moet naar de douane. Daar wordt je paspoort bekeken, gevraagd hoe lang je blijft en je krijgt een migratieformulier. Dan komt er nog een douanier in de bus kijken en de laadruimte van de bus. Daarna mogen we verder rijden. Meteen is alles in het Russisch geschreven. Eerst rijden we door Bender(клещи) en na een kwartier volgt Tiraspol(Тирасполь). We stoppen, na ongeveer 1,5 uur, bij het busstation en gaan daar meteen maar kijken waar we kaartjes moeten kopen voor de terugreis. Ook kunnen we daar meteen geld wisselen. We wisselen € 20,00 voor 352 roebel. We kijken wel of we nog meer moeten wisselen. Daarna gaan we op pad. Als eerste komen we langs de Kvint brouwerij. Dat is de nationale Cognac brouwerij. We kunnen er niet in, alle excursies zijn al weg. We kijken nog wel even rond in de winkel van de brouwerij. Hier kun je wel heel goedkoop Cognac, Wodka en wijn kopen. Misschien iets om het geld op te maken? We lopen verder. Dan komen we langs het Parlementsgebouw. We kijken daar even rond en vervolgen onze weg. Ook hier hebben ze natuurlijk kathedralen. Hier staat ook een hele mooie. Prachtige gouden koepels en deze keer ook heel mooi van binnen. Er naast ligt een markt met een winkelcentrum er omheen. Het is geen gewone markt. Iedereen draagt dezelfde schort, dus dit is geen markt waar iedereen zijn spullen kan verkopen. Dit hoort duidelijk bij het winkelcentrum. Ook daar dragen ze op de vlees en kaasafdeling dezelfde schort. Het doet allemaal heel steriel aan. Beetje aparte sfeer hangt er. Wel weer leuk om te zien. We proberen er wat te eten te regelen, maar dat lukt dan weer niet in dit winkelcentrum (net iets te veel Russisch op de menukaarten). We lopen maar door naar het volgende we willen zien. We komen uit bij het Sukarov monument. Hij zit op een prachtig paard in een niet onderhouden park. Dan roept de inwendige mens toch echt... Roan ziet een Andy’s Pizza, maar deze blijkt nog gesloten. Om de hoek vinden we wel een restaurantje wat open is. We bestellen er drinken en 5 clubsandwiches. Na een tijd komt het drinken en 1 clubsandwich….bij navraag blijkt dat ze de andere vier niet begrepen hadden. We wachten dus nog eens een half uur. Eindelijk kan de rest ook eten. Goedkoop is het niet, we rekenen iets meer dan € 20,00 af. Sjaak gaat nog eens wisselen. Daarna lopen we naar de rivier en komen dan uit bij het Tankmonument, ook worden daar alle slachtoffers herdacht van verschillende oorlogen. Dit ziet er mooi onderhouden uit. Aan de overkant staat Lenin voor een gebouw, hoe Russisch wil je het hebben…. Dan is er nog 1 ding dat we willen zien. Aan de rand van Tiraspol staat een prachtig mooi sportcomplex. Gesponsord door de firma Sheriff. Deze firma heeft veel benzinepompen en supermarkten in Tiraspol, en blijkbaar ook geld genoeg. De ingang wordt bewaakt en we vragen of we verder mogen lopen en wat foto’s maken van de verschillende voetbalvelden (1 hoofdveld en 5 trainingsvelden, ook is er een voetbalschool). Helaas is de translater al naar huis en mogen we het terrein niet op. Dan maken we maar foto’s van achter het hek. We nemen de bus weer terug naar het busstation (met 5 personen, € 1,00 totaal). We stappen uit bij de Kvint brouwerij. Eerst halen we wat te drinken voor onderweg en dan halen we nog even wat lekkers met alcohol. Je kunt hier je eigen plastic fles laten vullen, kost geen drol. Nu houden we alsnog geld over, maar goed is goed. We lopen naar het busstation en een busje komt ons tegemoet. Hij rijdt naar Chisinau en we kunnen meteen instappen. We kijken eerst of er wel voor 5 plaats is en stappen dan in. We rekenen af met de chauffeur in Trans Nistrische roebels en Moldavische Leu. Bij de grens hoeven we er niet uit, de douanier komt in de bus en bekijkt alle migratiepapiertjes (die we mogen houden) en paspoorten. De chauffeur laat nog even de laadruimte zien en mag mogen we door. Tegen 18,00 uur komen we aan in Chisinau. We besluiten meteen te gaan eten, en gaan weer naar Lud’s Pub. Na lang wachten is het eten weer lekker. Op naar Mc Donalds voor een toetje. Daar is het megadruk door een muziekfestival, een stukje verderop midden in de hoofdstraat. Dan maar een ijsje van de supermarkt. Ook lekker en dan door naar het appartement, douchen, koffers pakken en naar bed. Morgen terug naar Roemenië.

Welterusten!!

Trans Nistrie: Een gebied wat eigenlijk bij Moldavië hoort. Het heeft zich in 1990 afgescheiden omdat de Russisch sprekenden in Moldavië zich gediscrimineerd voelden. Het wordt door geen land erkent, dus er zijn ook geen ambassades. Kom je als buitenlander in de problemen, kan niemand je helpen. Voor ons is het net oud Rusland. Je ziet er weinig auto’s, brede lanen en aan de rand van Tiraspol vooral hoge flatgebouwen. Supermarkten zie je bijna niet, net als restaurantjes. Benzine is er alleen van Sheriff. Amerikaanse ketens zie je niet. Wel kun je er Pepsi, Coca cola enz beperkt krijgen. De jongelui gaan modern gekleed, maar de ouderen dragen kleding die zelf onze oma’s al jaren niet meer dragen.
Afgelopen januari is er een nieuwe president gekozen en zijn er meer vrijheden voor de plaatselijke bevolking gekomen. Ook is de grensovergang voor buitenlanders veel makkelijker geworden