raften

Dag 23 en 24: raften en naar huis

Na een nacht in ons houten hutje, waar het vreselijk warm was, om 9 uur ontbijten. We laten het ons smaken en wachten dan tot we de wetsuits en schoenen krijgen. Dat gebeurt tegen half 11. Dan pakken en schoenen aan, reddingsvesten en helmen meenemen en de jeep in. We hobbelen een half uurtje verder, over een zandpad, de bergen in en komen dan op een open plaats aan de rivier. Hier liggen boten op de rafters te wachten. Gelukkig niet zo heel veel, gelukkig is dit niet zo commercieel, dus laten we zeggen een boot of 30. Maar dat mag de pret niet drukken. We stappen in onze boot en krijgen een korte uitleg over je voeten onder de elastieken houden (anders val je misschoen uit de boot) en GO (nu roeien) en OKAY (nu stoppen met roeien). En we zijn onderweg. Het waterpeil is in de zomer niet zo heel erg hoog, maar genoeg om toch de nodige spectaculaire stroomversnellingen te trotseren. Tussendoor wat mee peddelen en genieten van de omgeving. Na een kleine 2 uur een rustpauze bij een waterval. Daar mogen we ook in de rivier zwemmen. Koud, maar wel lekker. Wetsuits zijn erg warm. Dan nog een half uurtje door en zijn we alweer klaar. Jammer hoor!!. We helpen de boot uit het water halen en lopen dan terug naar het kamp. Daar douchen en we krijgen er nog een lunch. Tegen half 4 is alles ingepakt en zitten we in de auto. We rijden terug naar Podgorica, waar we onze reis ook zijn begonnen. Het eerste stuk van de reis gaat voorspoedig. Dat wordt het donker, mistig en gaat het onweren. Er komt een hoeveelheid regen uit de luchtvallen, niet meer normaal. Op de weg ontstaan complete stroomversnellingen. De temperatuur zakt naar 20 graden Maar na een half uur zien we het lichter worden. De temperatuur begint ook weer te stijgen. Na 2 uur rijden zijn we in Podgorica en is het weer 33 graden. We rijden naar ons hotel en installeren ons daar. De was wordt vast uitgezocht, reisverslagen worden bijgewerkt en dan voor de laatste keer eten in Montenegro. Senna had een Hardrockcafe gevonden. Daar eten we een lekkere burger. In het centrum nog een ijsje en dan terug naar het hotel. Nog even wat internetten, lezen en spelletjes doen en dan naar bed. Morgen vliegen we om 15 uur terug naar huis. Tussenstop van 50 minuten in Wenen.

Welterusten en tot de volgende reis!!

Wat vonden wij van Albanië en Montenegro?
Albanië:
De mensen zijn er heel vriendelijk en behulpzaam. Engels wordt er niet veel gesproken, maar met handen en voetenwerk kom je een heel eind. De natuur is ruig, maar wel heel mooi. Er is niet zo heel veel te bekijken omdat het communistische regime alles van oudheden heeft laten afbreken. Maar dat wat er staat, is de moeite waard. Wil je wat zien moet je echt wel het land door rijden. Wegen zijn redelijk tot goed en hard wordt er niet gereden. Hoogtepunt voor ons was toch de wandeling in de bergen. Vreselijk afzien, maar niet willen missen

Montenegro:
De kust zit vol met oude vestingsteden. Allemaal even mooi. Vooral de baai van Kotor is prachtig. Al veel meer bekend met toerisme. Het achterland van Montenegro lijkt erg op Albanië. Met zijn bergen is het net zo ruig. De wegen zijn hier ook redelijk tot goed. Ook hier zijn de mensen vriendelijk en behulpzaam, er wordt iets meer Engels gesproken. Ons hoogtepunt hier was het raften.
BEIDE ZIJN ZEER DE MOEITE WAARD!!!!