Dag op de scooter door Mandalay en de U Bein brug

Woensdag 10 juli

We hebben scooters gehuurd voor vandaag. We gaan de laatste dingen in Mandalay verkennen. Gisteren alles wat we lopend konden doen en vandaag de verre route. Om 09.00 uur zitten we aan het ontbijt. Rond half 10 brengen ze de scooters. Als we klaar zijn krijgen we een korte uitleg en dan kunnen we het even proberen. Het is niet moeilijk want het zijn automaten. We gaan op het gemakje de weg op. Senna is de Tom Tom. Maps me is echt een uitkomst. Ze loodst ons richting het oude koninklijk paleis. Onderweg begint het te regenen en dan zijn de wegen ineens spekglad. Terwijl we voor een verkeerslicht staan te wachten gaat er een scooter onderuit. Ze glijden wat door en ondertussen komt er van de andere kant een grote bus aan. Vanwege het gladde wegdek staat de bus ook niet meteen stil en verdwijnen de 2 scooterrijders bijna onder de bus. Een politie agent ontfermt zich over de scooterrijders en de bus gaat weer verder!! Wij zijn toch wel behoorlijk geschrokken en rijden voorzichtig naar het paleis. Daar aangekomen kopen we een kaartje en leveren een paspoort in als borg. De taxichauffeuse, van gisteren, bied aan om ons binnen de paleismuren naar het paleis te rijden. De paleismuren zijn 3,2 km lang per kant. Het is een enorm complex. We lopen door de toegangspoort en bekijken de gebouwen. Eigenlijk is het erg hard toe aan een zeer grote renovatie. In de gebouwen staat eigenlijk niets wat het bekijken waard is. In het kleine museum staan nog wat gebruiksvoorwerpen van de koninklijke familie. De koninklijke familie is in 1885 naar India verbannen. Net als we buiten de toegangspoort stappen komt onze taxi er weer aan, alsof we een ingebouwd zendertje hebben. Ze zet ons weer af bij de poort en daar starten we onze scooters weer. De volgende stop is de grote Zay Cho Market. Senna loodst ons er weer feilloos naar toe. De markt is enorm en er is volop bedrijvigheid. Er worden goederen ingepakt voor vervoer, uitgepakt, verhandeld en gesjouwd op het hoofd, op een kar of op de schouders. Het komt over als een groothandel, maar ook kun je er artikelen per stuk kopen. Er is werkelijk van alles te koop. Van voedsel tot kleding, van keukengerei tot schoolspullen, van antiek tot kruiden en ga zo maar door. Goederen uit China, Thailand en Myanmar komen hier samen. Het is geweldig om hier doorheen te lopen. Maar na een tijdje gaan we weer door. Op zoek naar de Jade markt. Maar voor we daar zijn eerst de inwendige mens voorzien van wat eten. Daarna rijden we door naar de Jade markt. Daar hangt een bord dat je als toerist toegang moet betalen (voor een markt??). We gaan gewoon naar binnen en lopen door de paden. Daar zijn hutjes met werkplaatsen. Mannen zijn daar stenen aan het bewerken. Ze zagen, slijpen, polijsten en schijnen met zaklantaarns op de stenen. De omstandigheden zijn er vreselijk. We lopen er wat rond en opeens komen we in een pad waar allemaal mensen op de grond liggen en aan het graven zijn. Ze spoelen het zand en halen er steentjes uit. Je voelt er de rivaliteit. We lopen nog een rondje en zijn hier de enige blanken. We hebben bekijks genoeg. De voorlaatste stop in Mandalay is de Mahamuni Pagode. Als toeristen moeten we langs de Noord Westelijke ingang naar binnen. Ze zijn commercieel ingesteld. Overal winkeltjes met allerlei kunst en kitsch. De pagode op zich was een grote bouwput. De boeddha werd volgeplakt met bladgoud. Alleen mannen mogen dat plakken. De vorm van de boeddha was in de loop der jaren behoorlijk veranderd door al het bladgoud. We kijken er rond en gaan dan weer wat drinken. Ook kijken we nog even bij een hal waar een aantal mannen een bal moeten hooghouden. Deze sport wordt alleen in Myanmar gespeeld. Na een tijdje houden we het voor gezien en gaan op zoek naar een werkplaats waar ze bladgoud maken. Over erbarmelijke omstandigheden gesproken. Mannen slaan daar met een hamer van 3 kg op een boekje waar plaatjes puur goud inzitten. Dat moet alsmaar dunner en dunner worden. Deze mannen hoeven ‘s avonds niet meer naar de sportschool. De hele dag slaan op zo’n boekje is heel zwaar werk! Dan gaan we naar de beroemde U Bein Bridge. Daar moeten we zijn met zonsondergang. Hier zouden we DE vakantiefoto moeten kunnen maken. Senna loodst ons er naar toe over wegen waar we anders zeker niet gereden zouden hebben. Maar we komen er en dan nog wel aan de minder toeristische kant van de brug. Eerst wat drinken en dan gaan we de brug op. Het is de langste teak houten brug ter wereld. We lopen naar de andere kant en constateren dat er ineens ook een Chinatown op de brug is ontstaan. Ongelooflijk wat een Chinezen. Aan de overkant willen we graag wat eten en dan weer de brug op voor de foto’s van de zonsondergang. Het eten was een ware aanfluiting en het was erg bewolkt. Dus die zonsondergang foto’s konden we wel schudden. Daarna weer terug naar de minder toeristische kant en daar zin gelukkig minder Chinezen. De monniken maken graag een praatje met je. Net voor het donker wordt gaan we terug naar Mandalay. We willen nu niet meer al die achteraf weggetjes van de heenreis en besluiten maps me niet helemaal te volgen. Nu kunnen we inderdaad over goede, brede wegen naar het hostel terugrijden. Dat is fijn in het donker. Dan lekker douchen en de verslagen bijwerken.